Eigenlijk wou ik vóór de eerste zonnestralen met de mountainbike op pad zijn. Wild zie je voor dag en dauw. De kroost besliste anders. Ik ben pas vertrokken toen de zon al redelijk hoog stond.
Geen wild, maar wat een natuurpracht. Het purperen vingerhoedskruid weefde de rode draad doorheen mijn ritje. Ook de vogels lieten zich niet onbetuigd en kwetterden er lustig op los. En de vergezichten? Tja, die waren verbluffend.
Ik heb de kiekjes in zeven haasten met mijn gsm genomen. Ik ben geen goede fotograaf. Als mijn foto’s ook maar een fractie van de echte schoonheid weerspiegelen, dan ben ik blij en dan is dat voor 100% te danken aan moedertje natuur.
De groene pedaal 