Belgisch kampioen langlauf Klassieke stijl

Zo. Ik ben Belgisch Kampioen langlauf klassieke stijl. En deze keer ben ik er trots op. In 2015 strandde ik namelijk op de tweede plaats. Ok. Ik was toen al 2 maanden zwanger en had hoegenaamd niet getraind, maar toch. Begin 2016 stak in de nasleep van de zwangerschap mijn oude blessure de kop op (te weinig fysieke beweging en te weinig spieren).  Op aanraden van Bellemans, die mij in 2002 geopereerd heeft, weer beginnen sporten. 20 minuutjes per dag op de rollen. Saai. Dan naar buiten. De koersfiets weer bovengehaald. Weekjes van 100 km en zelfs 200 km. Met de knie ging het beter. In september deelgenomen aan het BK rolski (klimkoers) en het resultaat was goed, ook al nam ik als één van de enigen deel in klassieke stijl in plaats van in schaatsstijl.

Juni 2015 lid van de nationale ploeg langlauf

In oktober ben ik geregeld aanwezig geweest op trainingen of wedstrijden die door de langlaufbond georganiseerd werden. Want ja, er is een langlaufbond in België. Daar had ik voor het eerst van gehoord toen ik in 2015 plots tot lid van het nationale langlaufteam werd gebombardeerd zonder dat dat verder gevolgen had (geen buitenlandse wedstrijden of zo). Dat hadden de eerbiedwaardige leden van de bond niet gedaan moesten ze mij mijn mening hebben gevraagd of mijn inmiddels dikke buik hebben gezien.

December 2016: preselectie wereldkampioenschap Lahti

26 december 2016. Ik krijg een explosief mailtje van een lid van de langlaufbond.

An, zou je willen deelnemen aan het WK in Lahti. Slik. WK? Ik heb nog nooit aan een FIS-wedstrijd deelgenomen! Wat ga ik uitspoken op een WK? Mijn sportersziel veegde al gauw alle mogelijke bezwaren van tafel (organisatorische, technische). Ik zegde toe. Zo komt het dat ik vanaf 26 december volop en heel specifiek aan het trainen ben, meer bepaald: armtraining, zonder mijn benen te vergeten. Ik zit nog steeds iedere dag 20 minuten op de rollen. Die specifieke training heeft op 21 januari zijn vruchten afgeworpen.

Oktober 2016 – tot nu: Belgisch vrouwenploeg ontbonden

Tja. Er is geen vrouwenploeg meer. De vrouwen moeten namelijk 80% van de snelheid van de mannen halen. En zo is er niemand. Vandaag tijdens de wedstrijd haalde ik 70% van de snelheid van de eerste man. Toch zijn de snelheden niet vergelijkbaar: de vrouwen moesten 3 kleine bochtrijke en 1 grote ronde afleggen, de mannen 2 kleine en 2 grote ronden. Belangrijker was: ik heb zo’n 30-tal kinderen en vrouwen voorbijgestoken. De mannen verdwenen van het kleine parcours na een eerste rondje. Benieuwd of ze de Belgische vrouwenploeg weer in het leven gaan roepen. Bovendien hoe kun je vrouwenprestaties met mannenprestaties vergelijken als mannen en vrouwen niet dezelfde kansen hebben gehad?

Selectie van de Belgische Langlaufbond teniet gedaan door de Belgische Skibond

Tja, België is het land van Bonden en Commissies. Hoe het allemaal precies in elkaar zit, weet ik niet, maar feit is dat ik uiteindelijk niet ga. Ik heb daar geen schriftelijke bevestiging van gekregen. Op training heeft iemand die op de bewuste vergadering aanwezig was, het mij verteld.

Langlaufbond ontbonden

De officiële reden? Ik heb nooit eerder aan een FIS-wedstrijd deelgenomen. Of dat de echte reden is? Geen idee. Vreemd genoeg werd tijdens diezelfde vergadering de langlaufbond ontbonden. Volgens mij het gevolg van intern getouwtrek. Spijtig was ik daarvan de speelbal.

Positieve noot

Ben ik ontgoocheld. Tuurlijk! Anderzijds… Die preselectie is een goed teken voor de vrouwensport.

Tot nu toe heeft in de Belgische langlaufgeschiedenis nog nooit een vrouw van hier deelgenomen aan FIS-wedstrijden? Waarom niet? Men dacht er vermoedelijk gewoon niet aan. In de bond zaten altijd heren.

Toen ik in de winter van 2008-2009 alle ervaren langlaufsters klopte,  was duidelijk dat ik een superconditie had. Als wielrenster had ik te kampen met angst voor het peloton. Die angst was zo alomtegenwoordig dat ik niet meer sliep. Dat is de reden dat ik er na 4 jaar reeds de brui aan gaf.

Het langlauf was een verademing: geen peloton meer. Mijn conditie was dus super. Het ontbrak mij echter aan techniek. Waar zat de langlaufbond in die bewuste winter? Hoewel ik met kop en schouders boven alle vrouwen uitstak, heeft er niemand mij toen de hand toegestoken. Deelnames aan volkslopen kun je zelf organiseren, deelnames aan FIS-wedstrijden niet. In 2008-2009 had de bond een vrouw met een geweldige motor en ze hebben die mogelijkheid niet benut. Toen had ik aan FIS-wedstrijden moeten deelnemen. Niet nu. Nu waren het vijgen na Pasen.

Conclusie: vrouwen moeten ondersteund worden om aan FIS-wedstrijden deel te nemen

In 2008 zat de Bond op zijn luie Kont, geen initiatief, doodse stilte. Enkel mannen werden geselecteerd voor buitenlandse wedstrijden. 8 jaar later beweegt er wat. Het zijn aarzelende initiatieven en sommige nogal ongelukkig, maar het is een eerste stap. Ik hoop dat het nieuw bloed in de Bond niet het zwijgen wordt opgelegd. Ik vrees er een beetje voor, want waarom zou hij anders ontbonden zijn?

Ik heb bewezen dat een sporter door het eenvoudige vooruitzicht van een buitenlandse FIS-wedstrijd zijn grenzen verlegt. De missie van de bond zou dan ook moeten zijn: de leden van de nationale vrouwenploeg naar het buitenland sturen. Alleen buitenlandse wedstrijden zullen ooit het vrouwenniveau opkrikken. Maar misschien is het dat waar men bang voor is?

Fietsparcours BELMAN triathlon

Hondenweer en veel hoogtemeters: de tijden liegen er niet om: snelste fietstijd: 5:53 uur.  Dat wil zeggen amper sneller dan 30/uur. Hoedje af voor alle finishers! Ik heb aan jullie gedacht, ’s avonds met mijn neus boven de dampende spaghetti, toen het buiten nog steeds hetzelfde pokkeweer was en jullie dus nog aan het zwoegen waren. Proficiat. Werkelijk. Ik zal het jullie nooit nadoen.

Een triatlon in eigen gemeente. Dat parcours kan ik niet ongereden aan mij voorbij laten gaan. Dus ben ik in regen en wind net als de moedige sportievelingen van de halve en de volledige triatlon op pad gegaan. Banden opgepompt, GPS-sen in aanslag en fietske op. Het weer was ronduit beroerd. 60% van de tijd hevige wind van opzij. Op tijd en stond een drasjke. Over het voortdurende gemiezer spreek ik verder niet.

Onderweg enthousiaste vrijwilligers gezien (seingevers, bevoorraders en fotograaf) die mij als een koningin op de fiets behandelden en het verkeer voor mij tegenhielden, krachtvoer aanboden en mijn schone silhouet op de foto vastlegden. “Neen mannekes, ik ben maar een gewone toerist.” “Neen, een tweede rondje brei ik er niet aan” (hun voorstel afwimpelend om een tweede maal te passeren).

Naar mijn gevoel had de organisatie de betrekkelijk “vlakke” wegen uitgekozen (slechts 1 klimmetje: côte de Amermont). Groot was mijn verbazing bij thuiskomst: 1063 hoogtemeters voor 80 km. 80 ja en geen 90… Softie als ik ben, heb ik mijn doorkomst op het Circuit van Francorchamps ingekort van 3.5 naar 1.5 passages. Ik heb ook het begin van de fietsronde gemist op de Route des Bains in Robertville: een mooi klimmetje van ongeveer 1 km aan gemiddeld 7%… Voor de volle afstand hebben de atleten dus om en bij de 2500 hoogtemeters voorgeschoteld gekregen.

Hondenweer en veel hoogtemeters: de tijden liegen er niet om: snelste fietstijd: 5:53 uur.  Dat wil zeggen amper sneller dan 30/uur. Hoedje af voor alle finishers! Ik heb aan jullie gedacht, ’s avonds met mijn neus boven de dampende spaghetti, toen het buiten nog steeds hetzelfde pokkeweer was en jullie dus nog aan het zwoegen waren. Proficiat. Werkelijk. Ik zal het jullie nooit nadoen.

Enne aan de vrijwilligers: knap hoor om zo geduldig te blijven wachten…Bedankt!

Klik hier voor het parcours en de hoogtemeters.

Zuidelijke lus van de Venen- en Merenroute

Venen- en Merenroute: soms te weinig bordjes, dan weer een overdaad aan borden. In Duitstalig België “Venn und Seen Route”

Technische gegevens

89.6 km

1079 hoogtemeters

Start in Champagne-Waimes aan de kapel (aanbevolen startpunt is Malmedy)

Route voor racefiets

Het was fijn om met de racefiets nog eens te kunnen doortrekken en dat in een fantastische regio.

Ik heb mij geërgerd aan het feit dat ik een aantal keer op de kaart heb moeten kijken. Plaatsnamen onthouden of als geheugensteuntje een spiekbriefje op de stuurpen aanbrengen is de boodschap.

Voorzorgen

Wil je deze ronde met de racefiets doen, neem dan je voorzorgen. Noteer op een papiertje de namen van de dorpen die je zou moeten passeren. Plak het op je stuurpen of op je kader, kwestie van niet onnodig te moeten stoppen om op de kaart te kijken waar je naartoe moet.

Die kaart neem je het beste mee. Ze is in elk toeristisch bureau in de Oostkantons gratis verkrijgbaar en ze is duidelijk. Aangezien het een ronde voor auto’s betreft, gaat ze hoofdzakelijk over grote banen. Een foute weg nemen is haast niet mogelijk.

Welke bordjes volgen?

In de Franstalige Oostkantons “Route Fagnes et Lacs”

Volg in de eerste plaats zeszijdige bordjes met daarop “Venn und Seen Route” of “Route Fagnes et Lacs”.  In afwezigheid van deze routebordjes volg je gewoon de verkeersborden. De route volgt de gangbare autowegen.

Persoonlijk ben ik 2 maal het spoor bijster geraakt: 1* in Büllingen en 1* in Malmedy. Mogelijk zijn die bordjes  de dupe geweest van de onlangs uitgevoerde wegenwerken en gewoon verdwenen.

Wil je de .gpx track voor je GPS? Mailtje naar an@avrc.be. Het wordt je met plezier toegestuurd.

Alternatieve route

Tussen Büllingen en Amel heb ik een alternatieve route genomen (de route via de nationale weg is voor fietsers echt niet interessant) die iets langer uitvalt dan de oorspronkelijke route, maar wel oneindig veel mooier en gevarieerder is.

Mooie streek

De route zelf dan… Natuurlijk is het een zeer mooie omgeving. De uitzichten zijn mooi, de natuur idem dito. Persoonlijk zoek ik doorgaans kleine pittoreske baantjes op, want in deze streek krioelt het daarvan. Op dat vlak ben ik op mijn honger blijven zitten…anderzijds…

Rechte stukken

Dit is een ronde om te vlammen, om eens goed hard te rijden. Tussen Bütgenbach en Wirtzfeld ligt een heerlijk bollend laagje asfalt: de pedalen lijken vanzelf rond te draaien. Het stuk tussen Recht en Pont is vlak tot heel licht dalend en geven geen straten met een verraderlijke voorrang van rechts op uit: vlammeeeeeen….

Beklimmingen en haarspeldbochten

Het aantal hoogtemeters is relatief gering (in vergelijking met wat je hier voorgeschoteld kunt krijgen), maar opgepast, als je start waar ik de draad van de route heb opgenomen (aan de kapel in Champagne-Waimes), dan zit het venijn ‘m in het staartje.

Ter hoogte van Malmedy flirt je met de beklimmingen. Malmedy ligt in de Warchevallei en dus moet je bergop om Malmedy binnen te komen en bergop om Malmedy buiten te geraken. De haarspeldbochten van de Trôs Marets doen denken aan de Franse Alpen (op vakantie dicht bij huis!). Ter hoogte van Xhoffray bevindt zich het punt waar de route wordt afgesneden. Vanaf hier is de route trouwens weer heel goed aangegeven. Ook het gedeelte tussen Xhoffray en Longfaye is zalig voor wie van klimmen houdt.

Verkeer

Ik heb de ronde in het weekend gereden en ben vroeg vertrokken. Vermoedelijk had ik daarom weinig verkeer.

 Naar het einde toe was ik teleurgesteld dat de route alweer over een heel drukke baan ging (N676). Een alternatief langs het kasteel van Reinhardstein en door het centrum van Robertville ware veel mooier geweest.

Richting

Met de wijzers mee fietsen, anders mis alle bordjes!

De natuur roept. Op de mountainbike en weg.

Eigenlijk wou ik vóór de eerste zonnestralen met de mountainbike op pad zijn. Wild zie je voor dag en dauw. De kroost besliste anders. Ik ben pas vertrokken toen de zon al redelijk hoog stond.

Geen wild, maar wat een natuurpracht. Het purperen vingerhoedskruid weefde de rode draad doorheen mijn ritje. Ook de vogels lieten zich niet onbetuigd en kwetterden er lustig op los. En de vergezichten? Tja, die waren verbluffend.

Ik heb de kiekjes in zeven haasten met mijn gsm genomen. Ik ben geen goede fotograaf. Als mijn foto’s ook maar een fractie van de echte schoonheid weerspiegelen, dan ben ik blij en dan is dat voor 100% te danken aan moedertje natuur.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

 

Toertje voor klimmers

Reeks: Vennbahn Plus toeren, gereden en becommentariëerd door een Vlaamse uit de Oostkantons

Vennbahn Plus 10

39.7 km

626 hm

2 belangrijke beklimmingen: Côte de Floriheid (2.5 km) en berg van Recht (1 km)

Parking aan de kerk van Waimes.

Start in Waimes aan de kerk. Neem de RAVeL richting Malmedy. Na het kruisen van een grote baan (met een minuscule vluchtstrook in het midden van de baan) vervolg je de weg op de RAVeL. Op de 3e kruising met een baan, verlaat je de RAVeL en ga je naar links (Côte de Floriheid). Vanaf hier volg je knooppunten: 167-168-161-156-134-130. Knooppunt 130 bevindt zich op de RAVeL tussen Waimes en St Vith. Je gaat hier naar links richting Waimes.

GPS: .gpx track

Kaart:

Hoogteprofiel:

Beschrijving:

Dit is een toer voor klimmers.

Ik ben gestart aan de kerk in Waimes en heb de ronde in omgekeerde richting gedaan. In Waimes heb ik de RAVeL richting Malmedy genomen. Nadat je de grote baan ter hoogte van Malmedy bent overgestoken, verlaat je na ongeveer 1 km (en aan de derde kruising met een straat) de RAVeL en je slaat af naar links.

Côte de Floriheid

Daar begint de eerste beklimming van ongeveer 2.5 km. De eerste 800 meter zijn het zwaarst. De stijgingsgraad varieert sterk tussen vals plat en 20%… Deze helling voert je naar Floriheid. Vandaar de naam “côte de Floriheid”. Je hebt een prachtig uitzicht op Malmedy (rechts) en de steengroeve en windmolens in Waimes (links). 

 

 

 

 

Deze helling is de reden waarom ik de toer niet in de aanbevolen richting heb afgelegd: het wegdek is slecht (putten en barsten) en de bochten zijn scherp (geen overzicht op wat er vanuit de tegenovergestelde richting komt): hier ga ik liever naar boven dan naar beneden Bovendien heb je al klimmend meer tijd om van de fantastische uitzichten te genieten (al dalend moet je voortdurend opletten op de baan en remmen).

Berg van Recht

De tweede klim is de berg van Recht: deze klim is te vergelijken met de Haute Levée: een vrij evenwichtige beklimming van 1 km aan ongeveer 10%. Ook hier ga ik liever omhoog dan naar beneden.

Adembenemende vergezichten

Vanaf km 25 is het zwaarste achter de rug. Dan luidt de boodschap: genieten van de mooie landschappen. Je rijdt ter hoogte van Born de RAVeL op en je gaat naar links terug richting Waimes. De RAVeL Waimes-St Vith was op 1/5 die reeds voor 1/3e geasfalteerd.

Flandriens met de koersfiets

Koersfiets? Tussen km 19,5 en 20,5 rijd je over een halvelings geasfalteerd wegdek. Ik zou zeggen: haal de Flandrien in jezelf boven en rijd het met de koersfiets! (vergeet geen plakmateriaal en een pomp).

Tot slot een woordje over de RAVeL

De RAVeL tussen Born en Waimes is reeds grotendeels geasfalteerd. De werken zullen ten laatste einde juni voltooid zijn. Racefietsers kunnen in afwachting de baan nemen die parallel aan de RAVeL loopt.

Omleiding Vennbahn tussen Steinbach en Sankt-Vith

Vennbahn

Dat bordje met Vennbahn erop prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Evenals de horden fietsers die voorbij kwamen (29 op een half uur tijd).

Picknick in Steinbach. Knooppunt 122

Picknick

We zaten gemoedelijk te genieten van de eerste zachte temperaturen van het jaar. Mijn dochter vertelde over de kruimeltjes die we zouden achterlaten voor de vogels. Ze houdt van picknicken. Het was de eerste maal dat ze 12 kilometer aan een stuk op het zadel van haar volgfietsje had gezeten. Ze is 3 jaar en 6 maanden en het is een mondig, vrolijk en fantastisch meisje. Tijdens ons gesprek werden we onderbroken door een fietser. Met de vraag of hij langs de RAVeL/Vennbahn naar Sankt-Vith kon rijden.

Veel fietsers

We zaten in Steinbach aan een houten picknicktafel aan fietsknooppunt 122. Op die plaats passeren niet alleen de fietsers van de Vennbahn, maar ook die van de Venn-und Seen Route, de VeloTour (het fietsnooppuntnetwerk van de Oostkantons). Bovendien ligt die plek op een boogscheut van het voormalige station van Waimes waar er een andere RAVeL vertrekt naar de klassieke Ardennen met de gekende beklimmingen zoals de Wanne, Stockeu, Haute Levée. Vandaar al dat volk.

Picknick in Steinbach. Knooppunt 122

Werken

Er zijn inderdaad werken aan de gang sinds 30 maart. Tot einde juni (wanneer de werken voltooid zouden moeten zijn) is er een omleiding voorzien. De Vennbahn tussen Steinbach en Sankt-Vith wordt voor de enen eindelijk, voor de anderen spijtig genoeg geasfalteerd.

Broembedoem

Hoe het ook zij, diezelfde vraag heb ik gedurende dat half uurtje picknick meermaals mogen aanhoren. Ja, volgens mij kun je wel door, want in het weekend werken ze niet. De wegbedekking is misschien niet al te comfortabel, maar het is vlak al is het misschien net niet vlak als een biljarttafel. Het is een broembedoemweg, dixit dochterlief.

De brug in Born waarover de Vennbahn loopt.

Verkenning van de omleiding

17 kilometers over een spoorwegbedding scheiden Steinbach van Sankt-Vith… De weg langs de RAVeL is korter dan de autobaan.

Tijd om die omleiding eens te verkennen…Hoe lang zou ze zijn? Hoeveel hoogtemeters?

Geel-blauwe Vennbahnpijlen

Vandaag, een dag later heb ik de proef op de som genomen. De omleiding gaat langs verkeersluwe wegen en is zeer goed aangegeven door geel-blauwe Vennbahnpijlen. De omleiding vertrekt in Steinbach en gaat langs Remonval, Ondenval, Montenau, Born, Hünningen. Je rijdt Sankt-Vith binnen via het industrieterrein. Tijdens de weekends is hier geen verkeer. Ik kan me inbeelden dat dat door de week wel even anders is. De kinderhartjes zullen harder slaan bij het zien van de mooie speeltuin van Sankt-Vith net vóór het binnenrijden van het industrieterrein.

Omleiding is goed aangegeven. En het Nederlands…het is verstaanbaar.

Toch even off-road

Ik had de intentie om dezelfde weg terug te nemen, maar toen ik langs de Amel reed (sinds het rooien van de dennenbomen is die rivier goed zichtbaar), lokte een intrigerend brugje mij van de weg af. Aangezien ik met de mountainbike was, heb ik mij laten verleiden en een mountainbikeroute door de bossen tot op de RAVeL gevolgd.

Technische gegevens:

GPS: .gpx-track: Omleiding Vennbahn van Steinbach naar Sankt-Vith

Afstand: 16 km (1 km korter dan het oorspronkelijke traject!)

Wegbedekking: 1 km onverhard terrein (onmogelijk voor racefietsen)

Positieve hoogtemeters van Steinbach naar Sankt Vith: 194 meter

Negatieve hoogtemeters van Steinbach naar Sankt Vith: 234 meter

Op My Google Maps van An Van Rie Communication kun je de weg in combinatie met de knooppunten bekijken.

Besluit:

Voor ongeoefende fietsers geen gemakkelijk karwei. Zeker en vast een baan om ook na de werken te onthouden (en bijvoorbeeld een rondje te maken). Spijtig dat je door het industrieterrein van Sankt-Vith moet… Mooie vergezichten.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

 

Lommerrijke fietstocht naar Monschau

Te warm en te zwoel om een inspanning te leveren en te fietsen? Niet met deze fietstocht!

Overzicht mooiste fietsrondes

Met de zomervakantie voor de deur en de rest van het gezin nog in dromenland vond ik dat het tijd was om eindelijk eens orde in de chaos te scheppen!

UIt mijn archief aan fietstoeren en gps-routes heb ik enkele toertjes uitgelicht. Ik heb er een overzicht van gemaakt en dit wordt de uitgangsbasis voor een maandelijks artikel en technische fiche: dat geeft mij ineens een mooie reden om die toertjes nog eens opnieuw te fietsen!

Op de pagina “overzicht rondes” vinden jullie naast een overzichtstabel met 12 geselecteerde rondes ook een overzichtskaartje en wat uitleg bij de gebruikte criteria.

Het toertje van gisteren heb ik niet opgenomen in het overzicht. Ik ben verloren gereden en via tal van binnenwegjes uitgekomen in Libomont en Esperance van waaruit je een fantastisch zicht hebt op Waimes.

Dwars door de Hoge Venen, de groene long van België

Technische fiche – Roadbook – Hoogteprofiel – Start en aankomst – GPS Tour-info – Google maps – Album Google+

Toer 7 - 56km - 666 hoogtemeters - MTB (20% onverhard)

Inleiding: 3 rivieren en 3 hellingen

Knoestige met mos bedekte bomen langs de Vesder

Zweet parelt op mijn voorhoofd. De kilometers van de tweede helling kruipen onder mijn wielen voorbij. 

Links en rechts van mij strekt zich het donkergroene Hertogenwoud uit. In totaal staan er 3 rivieren en 3 hellingen op het programma: de Roer en de Vesder met het meer van Eupen liggen al achter mij.

2 kilometers scheiden mij nog van Ternell, dat de laatste etappe van mijn tocht zal inluiden met de laatste rivier, de Helle, en de laatste helling.

De eerste 15 km. langs de Roer

Talloze beekjes dooraderen de Hoge Venen. Reeds van aan de start in Sourbrodt vergezelt de Roer mij langs de Vennbahn. Aanvankelijk borrelt een bescheiden stroompje water zich een weg door het stugge veengras. De narcissen die elders in het land allang verdwenen zijn, kleuren hier einde mei nog steeds het landschap. 

Naarmate de kilometers verstrijken, neemt het waterdebiet gestaag toe.

Bij het verlaten van de Vennbahn en het binnenrijden van het natuurgebied aan de oevers van de Roer, is het beekje al een heuse rivier.

Ter hoogte van de Norbertuskapel op de rechterkant verlaat ik de Roeroeverfietsweg (Ruruferradweg) en rijd ik richting Mützenich de eerste lange klim tegemoet. Gedurende 2 km razen moto’s en auto’s mij voorbij. Bij de eerste gelegenheid sla ik een klein baantje linksaf en rijd ik richting Hoge Venen.

Op de grote baan tussen Monschau en Eupen verwelkomt een paneel mij met de aankondiging dat ik het natuurgebied van de Hoge Venen ben binnengereden. Het Belgische fietsknooppuntennetwerk Velotour zal mij gedurende 30 km verder gidsen.

Van km. 16 tot km. 40: Brackveen, Vesder, meer van Eupen en huis Ternell

Je fietst langs het Brackveen tussen gebied dat ontoegankelijk is (zone D). De vegetatie is eentonig, de weg recht en vlak.

De monotonie van de (fiets)paden langs het Brackveen staat in schril contrast met de veelzijdige reputatie van datzelfde veen bij de wandelaars.

Het Brackveen met de vlonderpaden, bruggetjes, zompige moerassen en de befaamde pingoruïnes geldt als een pareltje van de Hoge Venen. 

De rechte, ééntonige paden maken snel plaats voor een aangename, kronkelende, licht glooiende weg langs de Vesder. Links en rechts van mij fluisteren knoestige met mos bedekte bomen verhalen over tijdloosheid en spiritualiteit. 

Het terrein rukt mij weg uit mijn dromen en roept mij tot de orde: zwoegend en zwetend begin ik te klimmen. Een eerste baai van het meer van Eupen komt in zicht en korte tijd later ook de stuwdam. Vanaf dan gaat het onverbiddellijk naar omhoog, richting Ternell en het laatste deel van de rit.

Apotheose: Herzogenhügel, Helle, Bongard, Waals veen, Rurbusch (km. 41 tot km. 56)

De Helle aan Herzogenhügel

Het ruige landshap rond de Helle is mijn absolute favoriet. Je moet er wel wat voor over hebben om er te geraken: een serieuze klim en een steile afdaling voeren je tot aan de voet van Herzogenhügel aan de oevers van de Helle, een bruinschuimende rivier die zich in het landschap heeft ingesneden.

Deze plaats leent zich uitstekend tot een picknick en gezellig nietsdoen: een droomplaats voor families met kinderen (maar wel moeilijk bereikbaar…)!  

Na het bruggetje over de Miesbach wenkt de laatste klim. De ondergrond is ruiger (dikke stenen en deels uitgespoelde weg) dan wat ik tot hiertoe gewend was, maar het mooie landschap maakt dit ongemak ruimschoots goed.

Zonder vering zou ik hier wellicht afstappen en gedurende 200 meter gewoon te voet genieten van Petit en Grand Bongard rechtsonder en het begin van het Waalse Veen schuin rechtsvoor!

Bij zonsopgang of zonsondergang zie ik hier vaak wild: meestal hazen of hindes. Stil en discreet zijn is de boodschap! 

Zicht op Sourbrodt. Rechts onder op de foto het te volgen MTB teken.

Eénmaal boven, vang je vanop de hoofdweg een glimp op van de grandioze venen, maar om echt ondergedompeld te worden in de weidsheid ervan, loont het de moeite een zijweggetje rechts op te fietsen (of te stappen). Het zicht is adembenemend!

Na 49 km bereik ik het hoogste punt van de tocht (673 meter boven de zeespiegel). Vanaf knooppunt 83 verlaat ik mij op een mountainbikeroute die mij langs een steil afdalend pad leidt en mij trakteert op een uitnemend zicht op Sourbrodt.

Ook hier is een voorvorkvering geen overbodige luxe. Fietsen zonder vering blijven het beste de knooppunten volgen (83-80-79-station Sourbrodt), maar die weg ontbeert het spectaculaire panorama enerzijds en de ingetogen natuurbelevenis van het natuurreservaat aan de (kleine) Roer anderzijds.

In de maanden juni en juli is het hier een waar vlinderparadijs!.

Conclusie

Zonder elektrische ondersteuning vereist deze ronde een gedegen conditie.

De saaie stukken (ter hoogte van Brackvenn) beperken zich tot een 10-tal kilometer en die passeren snel, want het gaat daar licht bergaf. De absolute toppers zijn de Roeroeverfietsweg, het stuk langs de Vesder, de weg van Ternell tot op het einde.

Hoewel de onverharde stukken zich beperken tot zo’n 20% is een voorvorkvering toch aangeraden. De onverharde stukken zijn ongeschikt voor de kinderaanhangwagen. Er zijn alternatieven te bedenken voor de onverharde stukken, maar dat gaat dan ten koste van het doorfietste natuurschoon… 

Zoals de ronde hier is weergegeven, verloopt 80 % op verkeersarme wegen, al kan het wel zijn dat je boswachters in de wagen tegenkomt (die rijden traag).

De technische fiche vind je hier.

Technische fiche toer 7 Dwars door de Hoge Venen, de groene long van België

Beschrijving

Technische fiche: Toer 7 – 56km – 666 hoogtemeters – MTB (20% onverhard) – Google maps – GPS Tour-info

Start en aankomst: aan voormalig station Sourbrodt (Rue du Camp 50.473447, 6.143951)

Foto’s: Album Google+

Roadbook:

1. Start – Küchelscheid (Duits Knooppunt) -DKP 38: 7.5 km – vlak – Vennbahn
2. DKP 38 – DKP 39: 0.5 km – stijgend – onverhard – 20 klimmeters
3. DKP 39 – DKP 30: 2 km – licht dalend – onverhard – Ruruferradweg/Naturschutzgebiet
4. DKP 30 – DKP 28: 5.6 km – stijgend – 140 klimmeters – Norbertuskapel en Gut Reichenstein
5. DKP 28 – (Belgisch knooppunt Velotour) – VT 69: 0.7 km – vlak
6. VT 69 – VT 53: 1.7 km – vlak – Brackvenn
7. VT 53 -VT 52: 1.9 km – vlak Brackvenn
8. VT 52 – VT 49: 4.3 km – licht dalend
9. VT 49 -VT 28: 1.9 km – dalend – onverhard
10. VT 28 – VT 46: 4.9 km – dalend – Vesder
11. VT 46 VT 55: 6 km – glooiend – 100 klimmeters – Vesder en meer van Eupen
12. VT 55 – VT 54: 3 km – stijgend – 140 klimmeters
13. VT 54 – VT 84: 5.6 km – glooiend – 100 klimmeters – Huis Ternell
14. VT 84 – VT 83: 6.6 km – sterk dalend en dan stijgend – 150 klimmeters – 4.6 km onverhard – Helle/ Herzogenhügel/ Bongard/ Geitzbush/ Waals Veen
15. Aan VT 83 blauwe MTB pijl met gele bol volgen tot aan station Sourbrodt: 5.6 km – eerst stijgend dan sterk dalend – 3.2 km onverhard – Rurbusch/ Wallbrück